Başkalaşım - David Ignatow

Çarpınca kayaya, kayalaştı birden
Acıyla sertleşti
Acı silindi, hafifliğe büründü
Ferahlık oldu
Hareket etmeye başladı, hareket oldu
Bir kez daha rastlayınca kayaya
Diz üstü çöktü
Hatırlayıp geçmişini.

Dizleri değişime dayanak oldu
Bilmek istedi ve bir çeşit merak oldu
Kendine bütün noktalardan dokundu
Kendi elleri oldu
Değişimi hatırladı dokununca taşa
Hatırlamak oldu
Ve şimdi karanlıkta
Kayadan kayaya
Çevik adımlarla dolaşmakta.

The Metamorphosis

Bumping against rock in the dark,
he becomes the rock, stiffening in pain.
The pain fades and he becomes the lightness
and relief. He moves
and becomes the movement.
A rock in his path once more,
he falls to his knees
in awe of his past self.

His knees make him a suppliant
of his changes. He seeks to know
and becomes a form of the curious.
He touches himself at all points
and becomes his hands.
They touch stone,
a change he remembers,
and he becomes the remembrance
and moves nimbly in the dark
from rock to rock.

Where is over there, here is a man - Cahit Zarifoğlu

Stones snatch the fear
when the darkness pulls down the curtain
the eye closes the room in blues
the hand sleeps, and the fish in the aquarium
like a picture of a river

There was such a flower
the alley in the dream grows grows
grows grows grows
one who smashes the space in a night
and holds a hand
reclining the head to the wall allover
whose noise is as gross as the woods
the child paving a way for the sun and wrestling
a lighthouse, which is late
with all its arrivals

Begs the hour hastily
The blood-carrying vein accrues the dawn
My name compells the most feared truth
that is called by the door
the one entered with heads down
There was such a flower
whose capillary roots
were of the era's walls of jolt
it is a man here
of the diameter of a love
kind of detained in jail
when the streaming water awakes, man
is an ant who wants to cross the water
stamping on his hands of the flames of a stone
when the man escapes
he does not leave his possessions in the sleep

ORASI NERESİ BURASI BİR ADAM

Korkuyu kapışır taşlar
karanlık kendine çekince perdeyi
göz hüzünle odayı kapar
el uyur ve akvaryumda balık
resmi çekilmiş nehir

Böyle bir çiçek vardı
Rüyadaki geçit büyüyüp büyüyüp
Büyüyüp büyüyüp büyüyüp
Espası bir tek gecede
Ezip el tutan
Alnının bütün bir duvara dayayan
ve sesleri bir orman büyüklüğünde
güneşe yol yapan çocuk
güreşip bütün gelişleriyle
gecikmiş bir deniz feneri

Saati yalvarır hızla
Şafağı çoğaltır kan akan damar
Adım zorlar kapıya çağrılan
En korkulan gerçeği
Bir boyun eğişle girilen
böyle bir çiçek vardı
kılcal kökleri
çağın sarsıntı duvarlarından
burası bir adam
bir aşk çapında
bir çeşit hapishane tutulan
akıp giden su uyanınca adam
suyu geçmek isteyen karınca
bir taşın alevinden basarak ellerine
kaçınca adam
bırakmaz eşyasını da uykuda.